NSFWIlang araw ang lumipas mula noong gabi ng kapusukan. Sa bawat mata ng kaibigan niya, pakiramdam niya ay may bahid na hinala—pero sigurado siyang walang nakakita.
Wala dapat makaalam.
Pero ang katawan niya? Hindi niya kayang magsinungaling. Gabi-gabi siyang sinasalubong ng init. Iniisip pa rin ang mga labi ni kuya, ang mga kamay nito, ang boses niyang may utos pero puno ng pagnanasa.
Kaya noong nagkita silang muli, sa isang family gathering kung saan parehong andun ang kaibigan niya at ang kuya nito, hindi niya napigilang sulyapan ito.
At nagulat siya nang makatanggap ng text mula sa hindi niya inaasahan:
Nanginig ang katawan niya.
Pumuslit siya palayo, kunwari’y pupunta lang sa banyo. Pagdating sa dulong cubicle, pumasok siya. Isang minuto. Dalawa.
Pagbukas ng pinto… siya na. Si kuya. Nakasara agad ang pinto. Isinandal siya sa pader. Mabilis. Walang salita. Halik agad. Labi sa labi. Hininga sa hininga.
“Miss mo 'to, ‘di ba?” bulong nito habang pinapasadahan ng dila ang leeg niya.
“Baka may pumasok—”
"’Di bale, mabilis lang ‘to… mabilis pero sagad."
Itinaas nito ang palda niya. Kinagat niya ang labi niya, pinigilang umungol. Pero paano mo pipigilan ang katawan mong naghanap ng init mula pa nung gabi ng kasalanan?
Ramdam niya ang daliri nito, pasimpleng pumapasok habang ang kabilang kamay ay nasa bibig niya. Huwag kang gumawa ng ingay. Pero paano kung talagang napakasarap?
“Basang-basa ka…” bulong nito. “Alam mong delikado pero gusto mo pa rin.”
At totoo nga.
Masikip ang lugar. Mabilis ang tibok ng puso. Mas maingay pa ang kaba kaysa sa sarili nilang galaw. Pero walang atrasan. Sa bawat ulos, bawat sipsip sa utong na pasimpleng inilabas mula sa bra, alam niyang mali ito.
Pero sa moment na ‘yon? Wala siyang pake.
At sa mismong sandaling halos sabay silang makarating, narinig nila ang pinto ng CR na bumukas.
Biglang tahimik.
Pinigil ang hininga.
Tumigil sa galaw.
Tanging ang pintig ng katawan nila ang naririnig.
Delikado.
Bawal.
Pero pumikit siya at binulong sa sarili:
“Sh*t… ang sarap ng thrill.”
Wala dapat makaalam.
Pero ang katawan niya? Hindi niya kayang magsinungaling. Gabi-gabi siyang sinasalubong ng init. Iniisip pa rin ang mga labi ni kuya, ang mga kamay nito, ang boses niyang may utos pero puno ng pagnanasa.
Kaya noong nagkita silang muli, sa isang family gathering kung saan parehong andun ang kaibigan niya at ang kuya nito, hindi niya napigilang sulyapan ito.
At nagulat siya nang makatanggap ng text mula sa hindi niya inaasahan:
Nanginig ang katawan niya.
Pumuslit siya palayo, kunwari’y pupunta lang sa banyo. Pagdating sa dulong cubicle, pumasok siya. Isang minuto. Dalawa.
Pagbukas ng pinto… siya na. Si kuya. Nakasara agad ang pinto. Isinandal siya sa pader. Mabilis. Walang salita. Halik agad. Labi sa labi. Hininga sa hininga.
“Miss mo 'to, ‘di ba?” bulong nito habang pinapasadahan ng dila ang leeg niya.
“Baka may pumasok—”
"’Di bale, mabilis lang ‘to… mabilis pero sagad."
Itinaas nito ang palda niya. Kinagat niya ang labi niya, pinigilang umungol. Pero paano mo pipigilan ang katawan mong naghanap ng init mula pa nung gabi ng kasalanan?
Ramdam niya ang daliri nito, pasimpleng pumapasok habang ang kabilang kamay ay nasa bibig niya. Huwag kang gumawa ng ingay. Pero paano kung talagang napakasarap?
“Basang-basa ka…” bulong nito. “Alam mong delikado pero gusto mo pa rin.”
At totoo nga.
Masikip ang lugar. Mabilis ang tibok ng puso. Mas maingay pa ang kaba kaysa sa sarili nilang galaw. Pero walang atrasan. Sa bawat ulos, bawat sipsip sa utong na pasimpleng inilabas mula sa bra, alam niyang mali ito.
Pero sa moment na ‘yon? Wala siyang pake.
At sa mismong sandaling halos sabay silang makarating, narinig nila ang pinto ng CR na bumukas.
Biglang tahimik.
Pinigil ang hininga.
Tumigil sa galaw.
Tanging ang pintig ng katawan nila ang naririnig.
Delikado.
Bawal.
Pero pumikit siya at binulong sa sarili:
“Sh*t… ang sarap ng thrill.”
