NSFWAng liwanag mula sa maliit na lampshade sa tabi ng kama ay parang saksi sa bawat ungol, haplos, at halik na lumipad sa pagitan nila. Pawisan. Nanginginig. Pero hindi umaatras.
Humiga siya, habol ang hininga habang pinagmamasdan ang katawan ng lalaking hindi dapat tinatabihan. Si kuya ng kaibigan niya — tahimik, pero ang mga mata ay gutom.
Lumuhod ito sa tabi niya, hinagod ang hita paakyat, marahan, sinusubukang ulit ang bawat pulgada ng balat na kanina lang ay nanginginig sa sarap.
"Ang lambot mo," bulong niya, halos hindi marinig pero dama sa bawat salitang dumaan sa balat.
Umangat siya, pinisil ang batok nito at hinila pabalik sa halikang puno ng gigil at pananabik. Hindi ito halik na mapaglaro. Halik itong nang-aangkin. Humihiling ng pahintulot para lumalim pa—mas madulas, mas basa, mas totoo.
Bumilis ang galaw. Mas mabigat ang hininga. Tumutunog ang bawat salpukan ng katawan. Wala nang "dapat" at "hindi dapat"—ang meron lang ay ngayon. Ang init. Ang pagnanasa. Ang pakiramdam ng pag-apaw sa bawal pero hindi mapigilan.
"Sh*t," bulong niya habang kinagat ang labi. Hindi na niya alam kung saan siya kakapit—sa unan? Sa buhok nito? O sa sarili niyang katinuan?
"’Wag kang maingay," sabi niya habang nilalaro ang kanyang dibdib, sinisipsip, dinidilaan, dinadala siya sa lugar na hindi na niya kailanman mararating nang mag-isa.
Pero hindi niya kaya. Isang ungol ang bumulusok mula sa kanya — parang sigaw sa dilim.
“Ang sarap mo…” bulong nito.
Hindi niya alam kung umaga pa ba o panaginip lang ito… pero isa lang ang malinaw sa kanya:
Masarap talaga kapag bawal.
Humiga siya, habol ang hininga habang pinagmamasdan ang katawan ng lalaking hindi dapat tinatabihan. Si kuya ng kaibigan niya — tahimik, pero ang mga mata ay gutom.
Lumuhod ito sa tabi niya, hinagod ang hita paakyat, marahan, sinusubukang ulit ang bawat pulgada ng balat na kanina lang ay nanginginig sa sarap.
"Ang lambot mo," bulong niya, halos hindi marinig pero dama sa bawat salitang dumaan sa balat.
Umangat siya, pinisil ang batok nito at hinila pabalik sa halikang puno ng gigil at pananabik. Hindi ito halik na mapaglaro. Halik itong nang-aangkin. Humihiling ng pahintulot para lumalim pa—mas madulas, mas basa, mas totoo.
Bumilis ang galaw. Mas mabigat ang hininga. Tumutunog ang bawat salpukan ng katawan. Wala nang "dapat" at "hindi dapat"—ang meron lang ay ngayon. Ang init. Ang pagnanasa. Ang pakiramdam ng pag-apaw sa bawal pero hindi mapigilan.
"Sh*t," bulong niya habang kinagat ang labi. Hindi na niya alam kung saan siya kakapit—sa unan? Sa buhok nito? O sa sarili niyang katinuan?
"’Wag kang maingay," sabi niya habang nilalaro ang kanyang dibdib, sinisipsip, dinidilaan, dinadala siya sa lugar na hindi na niya kailanman mararating nang mag-isa.
Pero hindi niya kaya. Isang ungol ang bumulusok mula sa kanya — parang sigaw sa dilim.
“Ang sarap mo…” bulong nito.
Hindi niya alam kung umaga pa ba o panaginip lang ito… pero isa lang ang malinaw sa kanya:
Masarap talaga kapag bawal.
